سیده مریم دهقانی کارشناس اداره سلامت روان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی فسا در گفتگو با وبدا فسا:

طبق گزارشات سازمان جهانی بهداشت، خودکشی در بسیاری از کشورها خصوصا ایران در زمره 10علت اصلی مرگ و میر می باشد و در برخی از این کشورها در گروه سنی 15 تا 34 سال، خودکشی سومین علت مرگ را تشکیل می دهد. سالانه بیش از 40 تا 50 میلیون اقدام به خودکشی کرده و بیش از یک میلیون مرگ ناشی از خودکشی است.

با آنکه علل زیادی وجود دارد که یک فرد اقدام به خوکشی نماید. اما تحقیقات نشان میدهد بیماریها و اختلالات روانپزشکی مهمترین عاملی است که شخص را مستعد به رفتار خودکشی می کند. افراد با بیماری روانی 10برابر بیش از افراد بدون بیماری اقدام به خودکشی می کنند.

اختلالاتی که بیشترین ارتباط با رفتارهای خودکشی دارند از جمله افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنیا و سوء مصرف الکل و موادمخدر می باشد.

سابقه فامیلی خودکشی خطر رفتار خودکشی را 4 برابر افزایش می دهد. افرادی که از اقدام قبلیشان 6 تا 12 ماه می‌گذرد در معرض خطر بالاتری برای اقدام بعدیشان می باشند.

وقایع استرس زا مثل اختلال در روابط، از دست دادن شخص مورد علاقه، بحث با خانواده و دوستان، مسائل مالی، شغلی، قانونی و وقایعی که منجر به شرم یا خجالت می شود می تواند فرد را مستعد به رفتارهای خودکشی کند.

اکثر اختلالات روانپزشکی قابل درمان است و پیشگیری از خودکشی امکان پذیر می باشد.

یک استرات‍ژی کلیدی پیشگیری از خودکشی؛ شناسایی و شناخت افراد افسرده، مراقبت های اولیه، درمان و پیگیری بهتراختلالات افسردگی می باشد.

از نظر علت یابی، خودکشی نوعی معضل مولتی فاکتوریال بوده پس به عوامل پیوسته روانی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بستگی دارد.

آموزش‌های مرتبط با پیشگیری از خودکشی درسنین نوجوانی و جوانی، می تواند عامل موثری برای کاهش این اختلال در سطح جامعه باشد.

همچنین مسئولین بایستی مسئله خودکشی را ابتدا جدی تلقی کرده و در مرحله بعد؛ برای حل این مشکل، بستر مناسبی ایجاد کنند تا گروه‌های در معرض خطر خودکشی آسان تر مورد آموزش‌های پیشگیرانه قرار بگیرند. زیرا هر اقدام به خودکشی تأثیرات مخربی روی روح و روان افراد زیادی از جامعه برجای می‌گذارد.